Białoskórnicza 7 – kamienica z pokazowego osiedla

Po wojnie Mariensztat był inwestycją sztandarową. Podczas jej realizacji bito rekordy współzawodnictwa i kręcono propagandowe filmy. Osiedle powstawało równocześnie z budową Trasy W-Z i mostu Śląsko-Dąbrowskiego. Jednak niestabilne podłoże, słabej jakości materiały i tempo stawiania domów wpłynęło niekorzystnie na trwałość kamienic. Niektóre budynki są w bardzo złym stanie.

Architektura osiedla projektu Zygmunta Stępińskiego ma przypominać zabudowania małego miasteczka z XVIII wieku. Kamienicę przy ul. Białoskórniczej 7 wzniesiono na początku lat 50. XX wieku przy biegnącej od Rynku Mariensztackiego ku Wiśle historycznej ulicy mieszczącej w XVIII i XIX wieku warsztaty i fabryki białoskórnicze (czyli produkujące delikatne skóry na np. rękawiczki). Do jej budowy użyto częściowo cegły rozbiórkowej. Ponieważ budynek stoi na niejednolitym podłożu Skarpy Warszawskiej, zaczął nierównomiernie osiadać, spowodowało to spękania i zarysowania ścian.

Ratunek dla kamienicy

Dom wymagał wzmocnienia. Prace takie wykonano wcześniej, ale ich skutkiem była konieczność usunięcia dużej części tynków z elewacji budynku. Dodatkowo silne zawilgocenia zdegradowały tynki.

W 2021 roku wspólnota mieszkaniowa, przy udziale dotacji miasta w wysokości 63 462 zł, przeprowadziła remont elewacji frontowej i podwórzowej budynku.

Prace rozpoczęto od wykonania izolacji, poziomej i pionowej, fundamentów. Następnie ekipa remontowa wzmocniła spękane mury i nadproża okienne. Usunęła odspojone tynki i odtworzyła prosty detal architektoniczny, czyli opaski okienne i niemal całkowicie zniszczony gzyms ponad parterem. W końcu pracownicy wykończyli elewację tynkiem cementowo-wapiennym i pomalowali na kolor różowy, zgodnie z badaniami kolorystycznymi.

Pomimo skromnej formy architektonicznej kamienica prezentuje się po remoncie bardzo dobrze, co rodzi nadzieję, że efekt ten zachęci sąsiednie wspólnoty mieszkaniowe do podjęcia prac przy kolejnych budynkach.